Lieve vrienden,
Met onze tweeweekse trip is ook het mangoseizoen begonnen. Elke dag slagen we er enkele in onze frak. Tot zover de fruit-update.
Na een veel te lange busreis aangekomen in Mopti.
Een plaatselijke Don Juan kon maar niet genoeg van onze blanke schoonheid. Dagelijks verlaagde hij de prijs voor een boottochtje op de Bani en de Niger tot het uiteindelijk gratis was. Als ware mademoiselles "moins que chere", gingen we graag op dit laatste aanbod in.
Tijdens de busrit van Mopti naar Segou passeerden we onze Malinese thuis, Koutienso, waar ze ons bijna hadden moeten tegenhouden om niet af te stappen.
Aangekomen in Segou, kregen we als trouwe klanten een luxesuite in het hotel voor dezelfde prijs aangeboden.
Pichknicken in een salon met relaxe zetels... 't Is eens iets anders!
Onverwacht kwam er nog een bevriende gids met vakantiescharrel mee op de boot. Het was heerlijk vertoeven op de Niger! Prachtige brokjes natuur gezien en zelfs het kasteel van koning Louis uit Junglebook!
De dorpsbewoners langs de rivier woven telkens enthousiast nar ons, voorbijvarende toebaboes.
Elke avond zetten we onze tent op een opgedroogde zandbank.
Elke middag stopten we even voor een verfrissende duik en wasmoment in de Niger. (Katrien sprak voor de eerste sprong in het water de volgende woorden: "sorry papa :)".)
Onder het motto: klant is koning en niets is onmogelijk werd de trip met een dag verlengd. De oerdrang van onze gids kwam snel naar boven. Dat in zijn onderbroek en in hakuna matatastyle...
Tijdens de laatste avond haalde hij zijn trucendoos boven om Katrien in zijn tent te krijgen. Als hij geen piratenhoofd en lijf van een twaalfjarige had, was het door z'n mooie woorden wel gelukt.
Woensdag met een bleke Evi (geveld door rugpijn en onverklaarbare krampen) in Bamako aangekomen.
Wat een schok!! Het is duidelijk dat we de drukte niet meer gewoon zijn. Voor het eerst in 3 maanden stonden we nog eens in de fille.
We stapten een supermarkt binnen en konden er niet van over dat er zomaar vlees, kaas, ijs, chocola, koeken, ... aanwezig waren!
Morgen staan we gepakt en gezakt in de luchthaven om terug richting Parijs te vliegen...
Ongelooflijk dat 3 maanden in een knip voorbij zijn gevlogen.
We hebben zo genoten van alles wat we hebben meegemaakt. Dit vergeten we nooit meer!
Ons rugzakje des levens weegt enkele prachtige kilo's meer.
"Doet ons hartje thuis te zeer, zij maar zeker, dan komen we volgend jaar weer!"
Tot in België!
Kan Bé!
Djeneba en Oumou (die stilaan weer terug Evi en Katrien moeten worden...)
maandag 5 april 2010
maandag 22 maart 2010
De tranen zijn gevallen, het afscheid is genomen... Het rondreis avontuur kan beginnen!
Gegroet!
Voor de laatste week hadden we nog een stevige planning opgesteld om ons volledig te focussen op het 3de leerjaar om te lezen. Onze plannen smolten als sneeuw voor de zon toen er mannen zich dionsdagochtend voor onze zorgklas verzamelden. Eindelijk zouden de banken in elkaar worden gezet, waar een stoflaag van 5cm zich al had opgehoopt de voorbije 3 maanden. Als all-around zorgcoördinatoren lieten we onze "ikea-meubel-in-elkaar-zet-skills zien! Door een gebrek aan werkmateriaal ,am dit werkje de hele week in beslag. TOen ook de speelplaats een onderhoudsbeurt kreeg en de bomen wit geschilderd waren was de school klaar voor de officiële opening van de banken!
Voor een laatste keer gingen we de zonsondergang aanschouwen bij Adama thuis. De kledij die we zijn kids hadden gegeven werden de volgende dag al meteen gedragen. Mais ça c'est joli!!! We werden nog eens goed in de watten gelegd met lokale snoeperijen.
Van Suzy namen we donderdag al afscheid, dit was het startschot van een reeks emotionele 'au revoirs' die ons niet onberoerd lieten. Bij het nemen van een souvenir *foto noemde Suzy ons haar twee dochters. Schone woorden waren ook aanwezig bij de afscheidsspeech van Adama toen we onze afscheidskadootjes aan het leerkrachtenteam overhandigden.
Voor onze laatste Malinese danspassen te oefenen organiseerde Adama een heus feest met live band voor het hele dorp! Dit kon tellen als afscheidsfeest, ja de Malinezen zijn echte party animals! Zelfs de hemel huilde voor ons vertrek. Na 3 maanden van stof en droogte voelde de eerste regendruppels zalig op onze huid!
Na een zeer korte nacht namen we zaterdag de bus naar de zusters in San. Dit met een dubbel gevoel... Enerzijds enthousiast voor onze rondtrektip, maar anderzijds met veel pijn in het hart om al deze schitterende mensen en ons dorp achter te laten.
De drie zusters hebben hun Congolese gastvrijheid getoond in San. Nu kan het rondtrekavontuur beginnen!!
Van zondag tot donderdagochtend zullen we in Mopti vertoeven. De straten (en disco!) van Segou maken we onveilig van donderdag tot zondag. De pirogue (boot) wordt ons laatste voertuig richting Bamako, dit driedaags boottochtje wordt een ware campeertrip langs kleine dorpjes aan de oever van de Niger. De laatste Malinese lucht zullen we opsnuiven in Bamako.
"Dine yène be ban, sanko à konofen"
(Bambara voor: Rien n'est eternel, toute chose a un fin. -> Helaas waar!)
Djeneba & Oumou Coulibaly
Voor de laatste week hadden we nog een stevige planning opgesteld om ons volledig te focussen op het 3de leerjaar om te lezen. Onze plannen smolten als sneeuw voor de zon toen er mannen zich dionsdagochtend voor onze zorgklas verzamelden. Eindelijk zouden de banken in elkaar worden gezet, waar een stoflaag van 5cm zich al had opgehoopt de voorbije 3 maanden. Als all-around zorgcoördinatoren lieten we onze "ikea-meubel-in-elkaar-zet-skills zien! Door een gebrek aan werkmateriaal ,am dit werkje de hele week in beslag. TOen ook de speelplaats een onderhoudsbeurt kreeg en de bomen wit geschilderd waren was de school klaar voor de officiële opening van de banken!
Voor een laatste keer gingen we de zonsondergang aanschouwen bij Adama thuis. De kledij die we zijn kids hadden gegeven werden de volgende dag al meteen gedragen. Mais ça c'est joli!!! We werden nog eens goed in de watten gelegd met lokale snoeperijen.
Van Suzy namen we donderdag al afscheid, dit was het startschot van een reeks emotionele 'au revoirs' die ons niet onberoerd lieten. Bij het nemen van een souvenir *foto noemde Suzy ons haar twee dochters. Schone woorden waren ook aanwezig bij de afscheidsspeech van Adama toen we onze afscheidskadootjes aan het leerkrachtenteam overhandigden.
Voor onze laatste Malinese danspassen te oefenen organiseerde Adama een heus feest met live band voor het hele dorp! Dit kon tellen als afscheidsfeest, ja de Malinezen zijn echte party animals! Zelfs de hemel huilde voor ons vertrek. Na 3 maanden van stof en droogte voelde de eerste regendruppels zalig op onze huid!
Na een zeer korte nacht namen we zaterdag de bus naar de zusters in San. Dit met een dubbel gevoel... Enerzijds enthousiast voor onze rondtrektip, maar anderzijds met veel pijn in het hart om al deze schitterende mensen en ons dorp achter te laten.
De drie zusters hebben hun Congolese gastvrijheid getoond in San. Nu kan het rondtrekavontuur beginnen!!
Van zondag tot donderdagochtend zullen we in Mopti vertoeven. De straten (en disco!) van Segou maken we onveilig van donderdag tot zondag. De pirogue (boot) wordt ons laatste voertuig richting Bamako, dit driedaags boottochtje wordt een ware campeertrip langs kleine dorpjes aan de oever van de Niger. De laatste Malinese lucht zullen we opsnuiven in Bamako.
"Dine yène be ban, sanko à konofen"
(Bambara voor: Rien n'est eternel, toute chose a un fin. -> Helaas waar!)
Djeneba & Oumou Coulibaly
zaterdag 13 maart 2010
Halleluja!
Lieve wintertenen uit België,
We hebben goed nieuws! De zon lijkt eindelijk richting België te reizen; hier is het al 2 dagen bewolkt. Nog even en de lente is daar!
Een kleine update van onze financiën:
Met de laatste CFA's van de opbrengst van onze benefiet kochten we nog schoolboeken, schriften, knutsel- en educatief spelmateriaal, ...
De materiaalkasten van de school zijn weer gespijsd en kunnen er weer tegenaan.
Olé Olé, we hebben de walking diner van Mali ontdekt!
Geheel uit het niets ontspringen er elke morgen eetkraampjes langs de weg in Segou. Gezellig, aanschuiven aan een tafeltje en voor onze neus maakte de man een overheerlijke baguet omelet en een theetje klaar.
Voor nog geen euro hadden we hier het beste ontbijt in weken.
Bij thuiskomst was er al een hevig feest met liveband losgebarsten op de speelplaats ter ere van de dag van de vrouw.
Uitgedost is onze zelfgefabriceerde vrouwenpanje stonden we al meteen mee te shaken met de mensen van ons dorp.
Tot laat in de avond lieten we samen met de vrouwen ons van onze beste kant zien op de Afrikaanse beats. Vrouwen aan de macht!!!
Dinsdag passeerde de 'tour du Mali' langs Koutienso. Uiteraard stonden we met heel het dorp langs de baan om de renners aan te moedigen.
Geef ons toch maar de blanke mannen; onze hormonen sloegen op hol bij het zien van hun afgetrainde, zwetende lichamen in strakke pakjes.
Halleluja, Evi deed allem moeite om Katrien tegen te houden niet toe te treden tot het klooster. Actief meedoen tijdens de vieringen en het steeds zitten te popelen om als 4e stem in te vallen tijdens het tafelgebed, maken van haar al een non in spé.
Godszijdank bestaat er zo iets als het celibaat, anders had ik Katrien niet meer terug mee naar huis gekregen...
De eerste pijnscheuten van het nakende afscheid zijn reeds gevoeld, na een pré-dankwoord van onze Malinese papa Adamo.
Spontaan loofde hij al het werk dat we verricht hebben op school en sprak de woorden 'vous me vraiment manquerais mes amies', die ons tranen in de ogen bezorgden.
Na dit weekend starten we aan onze laatste week hier in Koutienso. Met pijn in het hart zullen we deze zwarte schatten dan moeten achterlaten...
Kan bé!
Tante Djeneba en tante Oumou
"Moeder worden is nog niets voor ons misschien, dat zagen we tijdens de bevalling en geboorte van ons Pommelien."
We hebben goed nieuws! De zon lijkt eindelijk richting België te reizen; hier is het al 2 dagen bewolkt. Nog even en de lente is daar!
Een kleine update van onze financiën:
Met de laatste CFA's van de opbrengst van onze benefiet kochten we nog schoolboeken, schriften, knutsel- en educatief spelmateriaal, ...
De materiaalkasten van de school zijn weer gespijsd en kunnen er weer tegenaan.
Olé Olé, we hebben de walking diner van Mali ontdekt!
Geheel uit het niets ontspringen er elke morgen eetkraampjes langs de weg in Segou. Gezellig, aanschuiven aan een tafeltje en voor onze neus maakte de man een overheerlijke baguet omelet en een theetje klaar.
Voor nog geen euro hadden we hier het beste ontbijt in weken.
Bij thuiskomst was er al een hevig feest met liveband losgebarsten op de speelplaats ter ere van de dag van de vrouw.
Uitgedost is onze zelfgefabriceerde vrouwenpanje stonden we al meteen mee te shaken met de mensen van ons dorp.
Tot laat in de avond lieten we samen met de vrouwen ons van onze beste kant zien op de Afrikaanse beats. Vrouwen aan de macht!!!
Dinsdag passeerde de 'tour du Mali' langs Koutienso. Uiteraard stonden we met heel het dorp langs de baan om de renners aan te moedigen.
Geef ons toch maar de blanke mannen; onze hormonen sloegen op hol bij het zien van hun afgetrainde, zwetende lichamen in strakke pakjes.
Halleluja, Evi deed allem moeite om Katrien tegen te houden niet toe te treden tot het klooster. Actief meedoen tijdens de vieringen en het steeds zitten te popelen om als 4e stem in te vallen tijdens het tafelgebed, maken van haar al een non in spé.
Godszijdank bestaat er zo iets als het celibaat, anders had ik Katrien niet meer terug mee naar huis gekregen...
De eerste pijnscheuten van het nakende afscheid zijn reeds gevoeld, na een pré-dankwoord van onze Malinese papa Adamo.
Spontaan loofde hij al het werk dat we verricht hebben op school en sprak de woorden 'vous me vraiment manquerais mes amies', die ons tranen in de ogen bezorgden.
Na dit weekend starten we aan onze laatste week hier in Koutienso. Met pijn in het hart zullen we deze zwarte schatten dan moeten achterlaten...
Kan bé!
Tante Djeneba en tante Oumou
"Moeder worden is nog niets voor ons misschien, dat zagen we tijdens de bevalling en geboorte van ons Pommelien."
zondag 7 maart 2010
Het gelukzalige gevoel houdt maar niet op...
Gegroet mede-toebaboes!
Exact 2 weken geleden maakten we ons rugzakje klaar voor een weekje Dogontripping. Na het in gang duwen van onze krellenbak van een Peugeot, geplet tussen Chinezen en Amerikanen kwamen we aan in Djenné. Na een ijskoude nacht onder blote hemel bezochten we de vuile doch pitoreske stad met een gids die voortdurend in herhaling viel. We trokken door naar Mopti om daar het laatste beetje luxe op te snuiven. De brousse van Pays Dogon riep ons!
Na de zoveelste bocht lag plots de kolosale rotsenmassa die Dogon typeren voor ons! Dit lekker brokje natuur hadden we hier niet verwacht! Gedurende 4 dagen hebben we gewandeld in al dit moois, van het ene adembenemende uitzicht naar het andere! Deze ongerepte natuur deed ons telkens weer versteld staan. We voelden ons als mens heel klein in de vallei door de hoge rotswand (van kilometerslang!) langs de ene kant en de eindeloze brousse langs de andere kant. Stap voor stap lieten we de vallei achter ons en bereikten het plateau. Het uitzicht was zo indrukwekkend dat het amper in woorden uit te drukken valt. De omschrijkving in woorden kan dit spetterend vergezicht nooit evenaren! Zo ging onze trip verder van campement tot campement, van dikke matras onder sterrenhemel op het dak tot ranzige luizenmatras in een zandstorm. Maar door onze overbezorgde Dave( = gids) kwamen we niets tekort.
EVi's 22ste verjaardag werd om half 7 's morgens feestelijk ingezet door trommelspelers en dansende vrouwen & kinderen. Heel de dag werd ze goed in de watten gelegd (chocoladekroon inclusief!)
Ondanks deze onvergetelijke trip was het weer zalig thuiskomen in Koutienso. Onze band met Koutienso is al zo sterk gevormd dat we dagelijks aan iedereen dachten. Het deed ons deugd om er terug in te vliegen op school.
Nog niet één dag terug en na een bezoek met alle klassen aan de bib ontdekten we dat geen enkele leerling van het 3de leerjaar (70leerlingen!) ook maar 1 letter kan lezen. Ware materiaalmalers als we zijn schudden we een leesmethode uit onze mouw om op de valreep de kinderen van het 3de toch tot lezen te brengen.
Als stoere motochicks zaten wij achterop bij vier lokale schoonheden (Wassa, Mariam, Bea & Worokia) om de markt van Yangasso onveilig te gaan maken. De ogen van de passant en vielen bijna uit hun hoofd toen ze 4 toebaboe's en farafins zagen voorbij cruisen.
Woensdag was het weer vette party bij den Adamo, inclusief kidsdisco, voor Evi's & Maï's (juf 5de) verjaardag. Fier als een kind van 6 nam Maï onze zelfgemaakte kroon in ontvangst en pronkte er een hele dag mee!
Lang leve de Islamitische feestdagen!!! (Katrien heeft zichzelf dus terecht een bidmat aangeschaft) Zo was het donderdag het doopfeest van Mohammed. Ideaal voor een allereerste dag in 2 maanden uitslapen!
Momenteel genieten we van een overheerlijk verlengd weekend in het elegante Segou langs de Niger. Als ware shopaholics hebben we ons gegeven om souvenir inkopen te doen én als ware dancing queens maakten we de dansvloer onveilig in de plaatselijke discotheek. Na een versierpoging van een kettingneger op Katrien in de toiletten, trokken we onvoorbereid naar de disco! De keet was gevuld met zeer uitdagend geklede zwarte schoonheden (de gemiddelde lengte van de rok was zo'n 10cm!), vieze oude blanke mannen die hier sowieso op sekstourisme komen, stoere 50-cent types die een 'kontschuring' met andere mannen niet schuwen en twee blanke meiden op birkenstocks (het boerinnengevoel was aanwezig!). Een geweldig avondje uit!
" Na 2 maand kunt ge nog wel is iets nieuws 'vinnen', voor je het weet zit er een schorpioen binnen."
Achteropzitster van snelheidsduivel Bea (Evi) & Achteropzitster van voorzichtigheidszelve Wassa (Katrien)
Exact 2 weken geleden maakten we ons rugzakje klaar voor een weekje Dogontripping. Na het in gang duwen van onze krellenbak van een Peugeot, geplet tussen Chinezen en Amerikanen kwamen we aan in Djenné. Na een ijskoude nacht onder blote hemel bezochten we de vuile doch pitoreske stad met een gids die voortdurend in herhaling viel. We trokken door naar Mopti om daar het laatste beetje luxe op te snuiven. De brousse van Pays Dogon riep ons!
Na de zoveelste bocht lag plots de kolosale rotsenmassa die Dogon typeren voor ons! Dit lekker brokje natuur hadden we hier niet verwacht! Gedurende 4 dagen hebben we gewandeld in al dit moois, van het ene adembenemende uitzicht naar het andere! Deze ongerepte natuur deed ons telkens weer versteld staan. We voelden ons als mens heel klein in de vallei door de hoge rotswand (van kilometerslang!) langs de ene kant en de eindeloze brousse langs de andere kant. Stap voor stap lieten we de vallei achter ons en bereikten het plateau. Het uitzicht was zo indrukwekkend dat het amper in woorden uit te drukken valt. De omschrijkving in woorden kan dit spetterend vergezicht nooit evenaren! Zo ging onze trip verder van campement tot campement, van dikke matras onder sterrenhemel op het dak tot ranzige luizenmatras in een zandstorm. Maar door onze overbezorgde Dave( = gids) kwamen we niets tekort.
EVi's 22ste verjaardag werd om half 7 's morgens feestelijk ingezet door trommelspelers en dansende vrouwen & kinderen. Heel de dag werd ze goed in de watten gelegd (chocoladekroon inclusief!)
Ondanks deze onvergetelijke trip was het weer zalig thuiskomen in Koutienso. Onze band met Koutienso is al zo sterk gevormd dat we dagelijks aan iedereen dachten. Het deed ons deugd om er terug in te vliegen op school.
Nog niet één dag terug en na een bezoek met alle klassen aan de bib ontdekten we dat geen enkele leerling van het 3de leerjaar (70leerlingen!) ook maar 1 letter kan lezen. Ware materiaalmalers als we zijn schudden we een leesmethode uit onze mouw om op de valreep de kinderen van het 3de toch tot lezen te brengen.
Als stoere motochicks zaten wij achterop bij vier lokale schoonheden (Wassa, Mariam, Bea & Worokia) om de markt van Yangasso onveilig te gaan maken. De ogen van de passant en vielen bijna uit hun hoofd toen ze 4 toebaboe's en farafins zagen voorbij cruisen.
Woensdag was het weer vette party bij den Adamo, inclusief kidsdisco, voor Evi's & Maï's (juf 5de) verjaardag. Fier als een kind van 6 nam Maï onze zelfgemaakte kroon in ontvangst en pronkte er een hele dag mee!
Lang leve de Islamitische feestdagen!!! (Katrien heeft zichzelf dus terecht een bidmat aangeschaft) Zo was het donderdag het doopfeest van Mohammed. Ideaal voor een allereerste dag in 2 maanden uitslapen!
Momenteel genieten we van een overheerlijk verlengd weekend in het elegante Segou langs de Niger. Als ware shopaholics hebben we ons gegeven om souvenir inkopen te doen én als ware dancing queens maakten we de dansvloer onveilig in de plaatselijke discotheek. Na een versierpoging van een kettingneger op Katrien in de toiletten, trokken we onvoorbereid naar de disco! De keet was gevuld met zeer uitdagend geklede zwarte schoonheden (de gemiddelde lengte van de rok was zo'n 10cm!), vieze oude blanke mannen die hier sowieso op sekstourisme komen, stoere 50-cent types die een 'kontschuring' met andere mannen niet schuwen en twee blanke meiden op birkenstocks (het boerinnengevoel was aanwezig!). Een geweldig avondje uit!
" Na 2 maand kunt ge nog wel is iets nieuws 'vinnen', voor je het weet zit er een schorpioen binnen."
Achteropzitster van snelheidsduivel Bea (Evi) & Achteropzitster van voorzichtigheidszelve Wassa (Katrien)
maandag 22 februari 2010
Heet, Héter, HEETST
Aan zij die niet constant zweten, hier een bericht van Opperzweter en Zwetertje!
Onder een brandende zon, in een temperatuur rond de 40graden en met een windje dat aanvoelt als een haardroger op heetste stand, voelen we dat het hier in Afrika bijna zomer wordt.
Om de Malinese integratie te vervolledigen, liet Evi haar weelderige haardos invlechten tot een Afrikaanse coupe. Na 4 uur, wat thee & bissap, sketch'kes van Mariam en een verdoofd achterwerk was het resultaat beter dan gedacht! Menige buurtbewoners kwamen kijken en waren verbaasd over de nog wittere huidskleur die op de schedel tevoorschijn kwam!
Volledig voorbereid en uitgedost in de kleuren van de Belgische vlag liepen we het veld op!!! We zouden de equipe van Mali in het zand doen bijten. Na het afratelen van beide volksliederen werd de aftrap gegeven. Wij tegen het leerkrachtenteam, aangevuld met verplegers. Een half uur later, met een rood gezicht en een nederlaag van 1-2, recupereerden we allen met het delen van "nationale" thee's. Met een beetje argwaan nipten het Malinese team aan onze zelfebrouwen Ice Tea.
Op vraag van Adamo werkten we ook wat nieuwe werkvormen uit voor taal. Eén van deze werkvormen is het tandem- of tutorlezen waarbij leerlingen van het 5de en 6de leerjaar, de leerlingen van het 1ste en 2de helpen bij het lezen. Heel verterderend om te zien hoe de kinderen elkaar hielpen en zichtbaar genoten van het samen lezen. De bib, waar het stof tot hiertoe vrij pel had, is bij deze terug in gebruik genomen!
Stilaan maken we de leerkrachten ook mee verantwoordelijk voor het begeleiden en opvolgen van de remediëringsgroepjes van wiskunde, daar zij het binnen enkele weken zonder ons moeten stellen.
Zaterdag, voor dag en dauw, trokken we met ezel en kar richting de grootste markt van Mali. De rit duurde echter langer dan verwacht... Na 4 uur en stramme spieren kwamen we aan op deze mastodontenmarkt! We voelden ons even in de tijd van Jezus... lemen huizen, hier en daar een palmboom, zeer droge omgeving en vrouwen met hoofddoeken die de ezel met kar de markt binnen rijden.... Wauw!!!
Zondag zijn we vertrokken op ons rondreisje door Mali. De gebeurtenissen van deze trip volgen later!
"Eens de vasten is begonnen, is het kin kloppen qua geit op ons bord bij de nonnen"
Het Afrikaanse leven heeft ons geraakt. Stiekem zitten we beiden met het gevoel hier nooit meer weg te willen....
Opperzweter (Evi) & Zwetertje (Katrien)
Onder een brandende zon, in een temperatuur rond de 40graden en met een windje dat aanvoelt als een haardroger op heetste stand, voelen we dat het hier in Afrika bijna zomer wordt.
Om de Malinese integratie te vervolledigen, liet Evi haar weelderige haardos invlechten tot een Afrikaanse coupe. Na 4 uur, wat thee & bissap, sketch'kes van Mariam en een verdoofd achterwerk was het resultaat beter dan gedacht! Menige buurtbewoners kwamen kijken en waren verbaasd over de nog wittere huidskleur die op de schedel tevoorschijn kwam!
Volledig voorbereid en uitgedost in de kleuren van de Belgische vlag liepen we het veld op!!! We zouden de equipe van Mali in het zand doen bijten. Na het afratelen van beide volksliederen werd de aftrap gegeven. Wij tegen het leerkrachtenteam, aangevuld met verplegers. Een half uur later, met een rood gezicht en een nederlaag van 1-2, recupereerden we allen met het delen van "nationale" thee's. Met een beetje argwaan nipten het Malinese team aan onze zelfebrouwen Ice Tea.
Op vraag van Adamo werkten we ook wat nieuwe werkvormen uit voor taal. Eén van deze werkvormen is het tandem- of tutorlezen waarbij leerlingen van het 5de en 6de leerjaar, de leerlingen van het 1ste en 2de helpen bij het lezen. Heel verterderend om te zien hoe de kinderen elkaar hielpen en zichtbaar genoten van het samen lezen. De bib, waar het stof tot hiertoe vrij pel had, is bij deze terug in gebruik genomen!
Stilaan maken we de leerkrachten ook mee verantwoordelijk voor het begeleiden en opvolgen van de remediëringsgroepjes van wiskunde, daar zij het binnen enkele weken zonder ons moeten stellen.
Zaterdag, voor dag en dauw, trokken we met ezel en kar richting de grootste markt van Mali. De rit duurde echter langer dan verwacht... Na 4 uur en stramme spieren kwamen we aan op deze mastodontenmarkt! We voelden ons even in de tijd van Jezus... lemen huizen, hier en daar een palmboom, zeer droge omgeving en vrouwen met hoofddoeken die de ezel met kar de markt binnen rijden.... Wauw!!!
Zondag zijn we vertrokken op ons rondreisje door Mali. De gebeurtenissen van deze trip volgen later!
"Eens de vasten is begonnen, is het kin kloppen qua geit op ons bord bij de nonnen"
Het Afrikaanse leven heeft ons geraakt. Stiekem zitten we beiden met het gevoel hier nooit meer weg te willen....
Opperzweter (Evi) & Zwetertje (Katrien)
zaterdag 13 februari 2010
Vrrrraiment !
Elke dag gebeuren er weer heerlijk leuke dingen, waardoor korte blogberichten al snel hoofdstukken uit een boek worden.
Vorig weekend zakten we af naar Segou voor "le festival du Niger".
Pukkelpop op z'n Afrikaans met kraampjes, waar ze je doodslaan met souvenirs, veel muziek, mooi opgeklede mannen, vrouwen en kinderen, maskers, traditionele dansen en het hoofdpodium op de rivier.
We worden échte pro's in't afdingen. Zo kon Evi het bijna klaarspelen om Katrien in te ruilen voor een paar oorbellen.
Vooral de hoofdact 'Salif Keita' (albino-neger) viel niet alleen bij de Afrikanen maar ook bij ons in de smaak. Wel vreemd om een "blanke" met dikke neus en lippen te zien!
Met rastaman en de zoon van hotel 'l'Auberge' hebben we de festivaldag in schoonheid afgesloten in een gezellige bruine kroeg.
Verandering van spijs doet eten: ons logement van dit weekend was een klooster in plaats van het gebruikelijke hotel. We verbleven bij de medezusters-vriendinnen van Suzy.
Maandag is een dag geworden in de geschiedenis van Koutienso. Twee Waalse clowns die Afrika doorkruisen, hielden halt in aan de school.
Ze gaven een show waar de kinderen, leerkrachten en zelfs het hele dorp nog jaren over zullen spreken.
Mooi om te zien hoe universeel de non-verbale taal is.
Ladies en Jan @ the movies!
Woensdag hielden we een spontane filmavond bij ons op de koer.
Onder een sterrenhemel, kijkend op een laptop met Amerikaanse acteurs, viel het echte Afrika even op de achtergrond.
Om het onderwijs hier wat leven in te blazen, hebben we een haalbare werkvorm aan de leerkrachten voorgesteld; het fameuze hoekenwerk.
Op de betrokkenheidsschaal zou elke leerling 10 op 10 scoren!
Ze genoten écht van het educatief spelmateriaal.
Door de week heen hebben we ook gemerkt dat de leerkrachten onze methodes hanteren en er het beste van willen maken.
Bank vooruit en een kus van de juf!
Gezondheidsupdate:
1. Evi: "Suzy, ik heb de voorbije 2 weken last van hevige krampen.
Hoewel m'n boodschappen goed gaan."
Suzy: "Oh, maar dat is ofwel een scheet die fout zit of wormen.
Ik zal je tegen dat laatste een medicament geven."
Evi: "Wormen?!?!?!?!?"
2. Malarone - Lariam: 0-1 Dit wreekt zich onder de vorm van aften in
Evi's mond. Katrien blijft bijwerkingsvrij.
3. Verdroogde groene (bruine) jongens in de neus: check
4. Ademtroubles door het stof bij Katriens astmatische longen: check
5. Humorniveaudaling door de hitte bij Evi en Katrien: check
Ter compentatie van de spreukloze 'vorige week', nu 2 spreuken:
"Anderhalve maand zonder vent, bezorgt ons sporadisch een moeilijk moment."
(we weten niet aan wat het juist ligt, maar de mannen worden steeds knapper. Vooral de laborant in doktersoutfit en de geelgezwembroekte Amerikaanse god in het zwembad.)
"Zonder knipoog of een kus, fixt elke Malinees voor ons een bus."
Nachtelijke citaten:
Evi: "Die zijn hier echt veel groter als bij ons."
Katrien: "Paars is paars en mauve is mauve."
Kanbé!
Oumou en Djeneba
Vorig weekend zakten we af naar Segou voor "le festival du Niger".
Pukkelpop op z'n Afrikaans met kraampjes, waar ze je doodslaan met souvenirs, veel muziek, mooi opgeklede mannen, vrouwen en kinderen, maskers, traditionele dansen en het hoofdpodium op de rivier.
We worden échte pro's in't afdingen. Zo kon Evi het bijna klaarspelen om Katrien in te ruilen voor een paar oorbellen.
Vooral de hoofdact 'Salif Keita' (albino-neger) viel niet alleen bij de Afrikanen maar ook bij ons in de smaak. Wel vreemd om een "blanke" met dikke neus en lippen te zien!
Met rastaman en de zoon van hotel 'l'Auberge' hebben we de festivaldag in schoonheid afgesloten in een gezellige bruine kroeg.
Verandering van spijs doet eten: ons logement van dit weekend was een klooster in plaats van het gebruikelijke hotel. We verbleven bij de medezusters-vriendinnen van Suzy.
Maandag is een dag geworden in de geschiedenis van Koutienso. Twee Waalse clowns die Afrika doorkruisen, hielden halt in aan de school.
Ze gaven een show waar de kinderen, leerkrachten en zelfs het hele dorp nog jaren over zullen spreken.
Mooi om te zien hoe universeel de non-verbale taal is.
Ladies en Jan @ the movies!
Woensdag hielden we een spontane filmavond bij ons op de koer.
Onder een sterrenhemel, kijkend op een laptop met Amerikaanse acteurs, viel het echte Afrika even op de achtergrond.
Om het onderwijs hier wat leven in te blazen, hebben we een haalbare werkvorm aan de leerkrachten voorgesteld; het fameuze hoekenwerk.
Op de betrokkenheidsschaal zou elke leerling 10 op 10 scoren!
Ze genoten écht van het educatief spelmateriaal.
Door de week heen hebben we ook gemerkt dat de leerkrachten onze methodes hanteren en er het beste van willen maken.
Bank vooruit en een kus van de juf!
Gezondheidsupdate:
1. Evi: "Suzy, ik heb de voorbije 2 weken last van hevige krampen.
Hoewel m'n boodschappen goed gaan."
Suzy: "Oh, maar dat is ofwel een scheet die fout zit of wormen.
Ik zal je tegen dat laatste een medicament geven."
Evi: "Wormen?!?!?!?!?"
2. Malarone - Lariam: 0-1 Dit wreekt zich onder de vorm van aften in
Evi's mond. Katrien blijft bijwerkingsvrij.
3. Verdroogde groene (bruine) jongens in de neus: check
4. Ademtroubles door het stof bij Katriens astmatische longen: check
5. Humorniveaudaling door de hitte bij Evi en Katrien: check
Ter compentatie van de spreukloze 'vorige week', nu 2 spreuken:
"Anderhalve maand zonder vent, bezorgt ons sporadisch een moeilijk moment."
(we weten niet aan wat het juist ligt, maar de mannen worden steeds knapper. Vooral de laborant in doktersoutfit en de geelgezwembroekte Amerikaanse god in het zwembad.)
"Zonder knipoog of een kus, fixt elke Malinees voor ons een bus."
Nachtelijke citaten:
Evi: "Die zijn hier echt veel groter als bij ons."
Katrien: "Paars is paars en mauve is mauve."
Kanbé!
Oumou en Djeneba
zondag 7 februari 2010
Het leven zoals het is: Mali
Gegroet dagtrippers van het eerste uur!
Het lijkt nog maar gisteren dat we het vorige bericht op onze blog hebben getypt. De dagen vliegen voorbij. Maar goed, we blijven heel erg genieten van elk moment hier in het mooie Mali.
Ons allereerst boottochtje met een pirogue op de Niger is een feit. In het gezelschap van onze gids 'vieuxpetit' bracht de kronkelende rivier ons een uur later bij een authentiek pottenbakdorp. Het is geweldig hoe vrouwen en kinderen hier de potten maken. Elke pot wordt zorgvuldig maar aan een heel hoog tempo afgewerkt tot in de puntjes. Elke pot is hier uniek! Na een rondleiding door de smalle straatjes en een verdieping in de pottenbakkunsten konden we het bakken van de potten in de 'oven' aanschouwen. Over alle potten worden massa's stro en takken gegooid en nadien in brand gestoken. Alle vrouwen van heel het dorp werken massaal mee aan dit gebeuren. Onder een typisch Afrikaanse ondergaande zon en met een Leeuwenkoninggevoel keerden we hotelwaarts.
Als een echte padre Families heeft Adamo (de directeur) ons benoemd tot zijn tot dochters. Al de hele week werkt hij goed in op onze lahspieren. Zo moesten we maandag mee naar zijn thuis om zijn vogel(s) te fotograferen. Op regelmatige basis neemt hij onze handen en armen vast, Katrien is zelfs al half op zijn rug getrokken. Mieke is het middelpunt van maaltijdspot!
Dinsdag organiseerde Adamo een tuinfeest ter gelegenheid van Mieke's verjaardag. Volgens belofte werden we opgepikt door de plaatselijke limousine met ezelaandrijving. Door elkaar gehobbeld kwamen we aan op het feest. Daar zaten enekele lokale mannen op leeftijd ons op te wachten. Al zwierend met de heupen op Malnese ritmes en thee en bissap n ons bloed hebben we goed van jetje gegeven op de dansvloer! 's Avonds grote man,'s morgens kleine Jan was de uitspraak van woensdag! Onze dansmoves hebben een duideilijke en (onvoorziene) indruk nagelaten, zo kwam een jongen van het 6de ons feliciteren met onze dansprestaties.
Alle wegen leiden naar Rome, behalve de zandwegen in Koutienso!! Dit ontdekte we tijdens een ommetje in het dorp. Onze schoolwek werd letterlijk in schoonheid afgerond. En jonge adonis met lekker lijf ztt ons de heerlijkste Malinese thee ooit! Een waar genot voor alle zintuigen!
3 plus 3 = 3 , althans volegns de vrouwelijke leerkrachten. 3 blanke vrouwen + 3 mannelijke leerkrachten = 3 trouwfeesten. Evi is omgedoopt tot madam TIero (lkr 4de lj) en Katrien tot madam Traoré (miss directeur:))
Wist je dat
- een muis dood is als je er 2 keer met je sleffer op slaat?
Djeneba Tiero (EVi) en Oumou traoré (katrien)
Het lijkt nog maar gisteren dat we het vorige bericht op onze blog hebben getypt. De dagen vliegen voorbij. Maar goed, we blijven heel erg genieten van elk moment hier in het mooie Mali.
Ons allereerst boottochtje met een pirogue op de Niger is een feit. In het gezelschap van onze gids 'vieuxpetit' bracht de kronkelende rivier ons een uur later bij een authentiek pottenbakdorp. Het is geweldig hoe vrouwen en kinderen hier de potten maken. Elke pot wordt zorgvuldig maar aan een heel hoog tempo afgewerkt tot in de puntjes. Elke pot is hier uniek! Na een rondleiding door de smalle straatjes en een verdieping in de pottenbakkunsten konden we het bakken van de potten in de 'oven' aanschouwen. Over alle potten worden massa's stro en takken gegooid en nadien in brand gestoken. Alle vrouwen van heel het dorp werken massaal mee aan dit gebeuren. Onder een typisch Afrikaanse ondergaande zon en met een Leeuwenkoninggevoel keerden we hotelwaarts.
Als een echte padre Families heeft Adamo (de directeur) ons benoemd tot zijn tot dochters. Al de hele week werkt hij goed in op onze lahspieren. Zo moesten we maandag mee naar zijn thuis om zijn vogel(s) te fotograferen. Op regelmatige basis neemt hij onze handen en armen vast, Katrien is zelfs al half op zijn rug getrokken. Mieke is het middelpunt van maaltijdspot!
Dinsdag organiseerde Adamo een tuinfeest ter gelegenheid van Mieke's verjaardag. Volgens belofte werden we opgepikt door de plaatselijke limousine met ezelaandrijving. Door elkaar gehobbeld kwamen we aan op het feest. Daar zaten enekele lokale mannen op leeftijd ons op te wachten. Al zwierend met de heupen op Malnese ritmes en thee en bissap n ons bloed hebben we goed van jetje gegeven op de dansvloer! 's Avonds grote man,'s morgens kleine Jan was de uitspraak van woensdag! Onze dansmoves hebben een duideilijke en (onvoorziene) indruk nagelaten, zo kwam een jongen van het 6de ons feliciteren met onze dansprestaties.
Alle wegen leiden naar Rome, behalve de zandwegen in Koutienso!! Dit ontdekte we tijdens een ommetje in het dorp. Onze schoolwek werd letterlijk in schoonheid afgerond. En jonge adonis met lekker lijf ztt ons de heerlijkste Malinese thee ooit! Een waar genot voor alle zintuigen!
3 plus 3 = 3 , althans volegns de vrouwelijke leerkrachten. 3 blanke vrouwen + 3 mannelijke leerkrachten = 3 trouwfeesten. Evi is omgedoopt tot madam TIero (lkr 4de lj) en Katrien tot madam Traoré (miss directeur:))
Wist je dat
- een muis dood is als je er 2 keer met je sleffer op slaat?
Djeneba Tiero (EVi) en Oumou traoré (katrien)
Abonneren op:
Posts (Atom)
